Misschien wel de belangrijkste reden om dit blogje weer nieuw leven in te blazen is omdat er de afgelopen tijd weer eens een deurtje in het enorme gebouw van mijn leven open is gegaan en dat deurtje heet creativiteit.
Waar begint het verhaal? Bij een hoofd met duizen ideeëen, alleen die ideeëen kwam nooit van de grond want met dat ik een idee kreeg had ik weer duizend nieuwe, en zonder duidelijk doel had ik niet iets om naar toe te werken. Totdat ik in augustus vorig jaar over Freakstock in Duitsland liep en daar allemaal creatiefdingen zag die ook nog eens door christenen gemaakt werden. Daar werd ik ineens heel blij van. En toen kreeg ik ideeën over wat ik op dat festival zou willen doen (maar dan vanuit mijn achtergrond van techniek, elektronica, fotografie en software), alleen wel met in mijn achterhoofd het idee dat het hoogstwaarschijnlijk bij een idee zou blijven.
Nu heb ik in mijn omgeving nogal veel christelijke creatiefmensen, en ook vrienden die op Freakstock wat werkjes exposeren en zo ben ik een keer met ze aan het praten en kom ik er achter dat mijn ideeëen best wel bij hun ideeën aansluiten en zo beland ik in hun projectje en ga ik dingen laten bewegen en licht laten geven en meer leuke dingen doen.
Eigenlijk zou ik dit allemaal stil moeten houden totdat het helemaal af is, maar ik merk dat ik per stapje die ik zet helemaal happy word, zelfs als dat stapje nog geen tien procent is van het perfectionistische idee wat ik in mijn hoofd heb. Wat ik te vaak zie is dat je alleen eindproducten ziet en de moed je in de schoenen zakt omdat het allemaal zo onbereikbaar lijkt. Terwijl alle begin moeilijk is en het één van de belangrijkste dingen is om het lef te hebben om te falen. Zie dit artikel genaamd How to Stop Sucking and Be Awesome Instead. De eindconclusie van het artikel is:
The only thing preventing us from being awesome is our own fear of sucking.
En daar gaat het om. Kom ik nu achter. Ik heb een idee in mijn kop. Een enorm idee. Ik kom elke avond en elke zaterdag dat ik er mee bezig ben een stapje verder. Ik leer constant nieuwe dingen. Als ik een avondje geen zin heb dan ga ik een avondje tv kijken. Dat idee blijft wel en is zo sterk dat ik er op kan vertrouwen. En er is een deadline. Of ik op die deadline mijn hele idee heb verwezenlijkt? Geen idee. Dat zie ik twee weken voor die tijd wel. Dan ga ik afronden wat ik dan heb. Is dat 30% van mijn idee? Prima. Ik heb genoten van het proces, ik heb iets neergezet terwijl ik in de eerste 32 jaar van mijn leven alleen maar vond dat ik toch nooit zo goed was als die 'artiesten' en die 'kunstenaars' die ook ooit ergens zijn begonnen.
Op dit moment zijn jullie, mijn lieve lezertjes, natuurlijk hartstikke nieuwsgierig naar waar ik mee bezig ben. Het einddoel zit in mijn hoofd en blijft lekker geheim. Alhoewel ik het wel aan een aantal mensen heb verklapt, maar niet hier. Ik laat hier alleen zien wat ik doe. De rest mogen jullie er omheen verzinnen.
Het plan was dus om dingen te laten bewegen en met software aan te sturen. Waar kom je dan op uit? Precies, op de Arduino!
Ergens in 2009 (of was het 2008?) heb ik twee van die apparaatjes gekocht, er wat mee gespeeld en ze daarna een paar jaar stof laten verzamelen. Dus mijn recente ervaring was nada en ik moest ergens beginnen. Met een Etch-A-Sketch programmaatje die via de seriële poort twee potmeters uitleest en die in een Processing-programmaatje lijntjes tekent:
Leuk. Dat werkt. En het laat zien dat je met een Arduino dus analoge inputs uit kunt lezen en op basis daarvan dingen kunt doen. Mijn bureau is inmiddels niet meer de computer-en-willekeurige-zooi-plek die het de afgelopen jaren was...
Maar er moest iets gaan bewegen. Dus ik loop een stoffige modelbouwwinkel hier in Zwolle binnen en haal twee modelbouw-servo's. Ik programmeerpruts er wat omheen en dit is het resultaat:
Bureau wordt meer en meer puinhoop...
Potmeter als input, servo als output, Arduino heeft (een piepklein beetje) werkgeheugen, voila!. Maar, als je een potmeter kunt gebruiken, waarom dan geen lichtgevoelige weerstand? Ondergetekende stapt op zijn fietsje, gaat naar de lokale electronicawinkel en haalt een paar van die dingetjes op, met dit resultaat:
Leuk. Alleen ik wil iets groots laten bewegen (hint: het projecteert dia's. Verder zeg ik niks). Dus ik moet iets mechanisch hebben wat ik zelf kan maken. Idee: hout. Zelf dingen ontwerpen en uitzagen. Voor het eerst sinds handenarbeid op de middelbare school. Dus ik begeef me naar de bouwmarkt, koop alles wat ik nodig denk te hebben (figuurzaag, potloden, lijm, dat soort zaken), kom thuis, blijk nog veel meer nodig te hebben, ga weer naar de bouwmarkt en zodoende ben ik drie dagen later ongeveer vierhonderd euro armer, maar heb ik wel een mooie set gereedschap. En ga ik aan het zagen. Wat nog niet meevalt. Een schattig klein houten tandwieltje. Een kwartier eerder nog een onopvallend stuk hout zonder een flauw idee dat hij ooit tandwiel zou worden:
Klein tandwiel stuurt grood tandwiel aan:
En nog een stapje verder pruts ik er een oude Commodore 64 joystick aan en is dit het huidige resultaat:
Inmiddels heb ik wat grotere tandwielen uitgezaagd, is de postbode langsgekomen met twee fatsoenlijke draaiplateau's en kan ik weer verder knutselen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten