Zwakte?

Het was mijn doel om op dit blogje niet alleen de dingen neer te zetten die goed gaan, maar ook de worstelingen die ik tegenkom bij het tot stand komen van het project waar ik nu mee bezig ben. Dat klinkt al een nobel streven, maar eigenlijk is het nog best lastig. Bij alles wat verkeerd gaat ga ik nu reflecteren en nadenken over hoe ik dat in een blogje kan samenvatten.

En dat is best confronterend en lastig, moet ik zeggen. Want het gaat allemaal niet enorm op rolletjes. Het basisontwerp is er, daar houd ik ook aan vast, maar ik wil te veel, te snel, ben snel gedemotiveerd, te perfectionistisch, en als alles dan in elkaar zit en het werkt niet... Dan baal ik.

Nu weet ik dat dit gewoon onderdeel is van het proces, niemand is zo perfect dat alles goed gaat en daarom had ik ook het plan opgevat om die ervaringen ook te delen. Maar toen ik een video van een niet-werkend resultaat op YouTube zette voelde dat op de één of andere manier niet helemaal tof. De wereld laten zien dat ik een prutser ben. Dan had ik liever nog wat aanpassingen gedaan totdat het wel werkte.

Dit weekend is er bijzonder weinig uit mijn handen gekomen, een paar baaldagen, wat te veel geconfronteerd met wat er niet goed gaat, dinsdag weer vergadering en dan wil ik toch wel wat laten zien.

Het grappige is dat het hele idee van twee apparaten nog steeds in mijn hoofd zit. Het blijkt dat ik die sterkere servo's die ik besteld heb alleen voor het horizontale draaien nodig heb en dat het verticale deel ook met zwakkere servo's kan. Qua onderdelen heb ik alles dus in huis. En daarnaast, ik denk er ook aan om mijn huidige versie (die ik al van voren af aan opnieuw begonnen ben) weer te herbouwen maar nu met wat meer precisie. Het idee wat ik in mijn hoofd heb staat nog redelijk sterk overeind en het feit dat het allemaal nog wat slordig en amateuristisch is zie ik als een behoorlijk probleem, totdat ik er aan denk dat ik tot voor een maand geleden nog geen eens een figuurzaag of een decoupeerzaag had en nul komma nul ervaring had.

Het is dus een kwestie van kijken naar wat ik bereikt heb, niet naar wat mislukt is. Want mislukkingen zin er altijd, tussen elk idee en elk resultaat zitten mislukkingen, verkeerde afslagen, stomme fouten, enzovoorts. En pas als je dat begrijpt krijg je het voor elkaar om een idee in een eindresultaat om te zetten. Denk ik.

En weer denk ik: Waarom zet ik dit op internet? Waarom laat ik mezelf niet beter zien dan ik ben, door alleen mijn successen te delen? Simpel: omdat dit mijn proces is.

Een paar foto's:

Dit was het houten kastje waar alles in zou komen. Alleen lag het kantelpunt vooraan waardoor het op te tillen gewicht behoorlijk hoog werd. Daarnaast werd het allemaal net te groot voor het uiteindelijke doel wat ik er mee had. Later heb ik deze versie om zeep geholpen en ben ik opnieuw begonnen, maar dan met het kantelpunt wat verder naar achteren.

Het mechaniekje voor de verticale beweging. Het concept is er, de zwakke servo kan dit aan, maar de speling tussen de tandwielen is te groot waardoor hij het gewicht net niet kan tillen...


Dit is met diaprojector. Het werkt hier net wel, maar toch niet helemaal.


Probleem is dus dat als je het ding draait, het zwaartepunt ook verschuift waardoor het allemaal net niet werkt.

Zoals het er nu naar uitziet moet ik het hele paneel inclusief tandwielen opnieuw maken, maar dan wat beter uitgemeten en met minder speling. Als het goed is ben ik dan klaar en kan ik met mijn andere duizend ideeën beginnen.

Maar nu even niet, nu even formule 1 kijken en nog even zien wat ik verder vandaag ga doen.